Als een vis in het water
Vijf jaar was ze, en vol van de Inca’s. Waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over, dus deze kleuter vertelde tijdens de pauze op het schoolplein vol vuur aan haar vriendinnetje over dit bijzondere volk. Tot haar klasgenootje haar abrupt onderbrak: ‘Tikkie, jij bent hem,’ en weg was ze. Sprakeloos bleef het meisje achter, alleen met haar Inca’s.
Dit meisje, inmiddels leerling van Sanyu, is niet het enige hoogbegaafde kind dat tegen een muur van onbegrip aanliep voor ze gelijkgestemden ontmoette. De jongen die toen hij twee was niet alleen het woord ‘vogel’ leerde, maar ook ‘meerkoet’, ‘mus’ en ‘merel’ wijst zijn medeleerlingen nu op de ijsvogel die boven de sloot langs ons plein voorbijvliegt. Niemand vindt dat gek. Medeleerlingen komen met veren aan of sturen hem foto’s van de vogels die ze in de vakantie gezien hebben.
En het meisje van de Inca’s? Zij hield laatst een spreekbeurt over de axolotl. Ze hoefde die niet te beginnen met de uitleg dat de axolotl een dier is. Bij een klasgenootje staat het aquarium voor dat beestje zelfs al te wachten. Met voldoende (h)erkenning voelen onze leerlingen zich thuis zoals een axolotl in het water en zijn ze zo vrij als een vogeltje.